Ապրիլյան քառօրյա պատերազմից հետո պաշտոնանկ եղած զինվորականները պատրաստակամ են քառօրյա պատերազմի հանգամանքների ուսումնասիրման համար ստեղծված խորհրդարանական հանձնաժողովի հետ աշխատելու հարցում: Քառօրյայից հետո Սերժ Սարգսյանը պաշտոնանկ արեց զինված ուժերում կապի և ավտոմատացված կառավարման համակարգի համար պատասխանատուին, ՊՆ նյութատեխնիկական ապահովման համար պատասխանատուին, հետախուզության ղեկավարին: Ի դեպ, վերջինս՝ գեներալ Արշակ Կարապետյանը, այժմ Նիկոլ Փաշինյանի խորհրդականն է: Ավելին, հեռացնելով նրան իր պաշտոնից՝ Սերժ Սարգսյանը մի քանի ամիս անց նշանակեց ՌԴ դեսպանատանը ռազմական կցորդ: Փաշինյանը վարչապետ դառնալուց ամիսներ անց վերադարձրեց նրան՝ հայտարարելով, որ պատերազմի մասին գաղտնի նյութերում որևէ բան չի տեսել հետախուզության բացի մասին: Հատկանշական է, որ առայժմ որևէ կերպ հայտնի չէ հանձնաժողովի գործունեության մասին Սերժ Սարգսյանի գնահատականը և հանձնաժողովի հետ աշխատելու հարցում նրա դիրքորոշումը: Պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանն, օրինակ, ակնարկեց, թե ինքն իր ուսումնասիրություններն է արել պատերազմից հետո՝ դեռևս նախարար եղած կարգավիճակում, և այն թողել ՊՆ-ում, այսինքն՝ իր ասելիքը այնտեղ է, թող բացեն ու տեսնեն: Հանձնաժողովականները հայտարարել էին, որ հարկ եղած դեպքում կհրավիրվի նաև Սերժ Սարգսյանը: Բայց ի՞նչ է նշանակում հարկ եղած դեպք, երբ խոսքը այդ ժամանակ թիվ մեկ պաշտոնյայի և Գերագույն գլխավոր հրամանատարի մասին է: Թվում է, որ հենց նրան հրավիրելուց հետո արդեն կորոշվի, թե էլ ում է պետք հրավիրել: Մյուս կողմից՝ այստեղ իհարկե աշխատանքի մեթոդաբանության հարց կա, և Սերժ Սարգսյանին հանձնաժողովի հարցերը թերևս պետք է կուտակվեն, հավաքվեն կամ ձևակերպվեն այն պաշտոնյաների հետ զրույցներից, այն պաշտոնյաներին հարցեր տալուց հետո, որոնց Սերժ Սարգսյանը պաշտոնանկ արեց ապրիլյան քառօրյա պատերազմից հետո: Եվ այստեղ հետաքրքիր է դառնում թերևս այն, թե արդյոք այդ պաշտոնյաների հետ զրույցներից կամ հարցաքննություններից հետո խորհրդարանական հանձնաժողովը, մինչև Սերժ Սարգսյանին հրավիրելը, էլ ո՞ւմ հրավիրելու և հարցեր տալու անհրաժեշտություն կտեսնի: Խոսքը մարդկանց մասին է, որոնք այդ շրջանում զբաղեցրել են զինվորական և քաղաքական բարձր պաշտոններ, ընդ որում՝ Հայաստանում և Արցախում: Ի դեպ, այդ իմաստով հետաքրքիր է, թե պաշտոնից հեռացված զինվորականները ունեցե՞լ են զրույց Սերժ Սարգսյանի հետ՝ մինչ հեռացվելը: Տրամաբանությունը հուշում է, որ հեռացվելուց առաջ նրանք առնվազն պետք է ստանային պարզաբանումներ տալու հնարավորություն, որովհետև նրանց հեռացնելով՝ Սերժ Սարգսյանը փաստորեն ուղղակի թե անուղղակի նրանց վրա է դրել մարդկային կյանքերի և տարածքային կորստի պատասխանատվությունը: Ըստ այդմ՝ այդ ծանր պատասխանատվությունը նրանց վրա դնելուց առաջ պետք էր տալ պարզաբանումների հնարավորություն: Ի դեպ, հատկանշական է նաև այն, որ նրանց հեռացնելիս հանրությանը չներկայացվեց պատճառների մասին որևէ պաշտոնական բացատրություն, թե որ հարցում են նրանք թերացել: Մյուս կողմից՝ դա նշանակում է, որ Սերժ Սարգսյանը խուսափեց «ձևակերպում» տալ նրանց վրա դրվող պատասխանատվությանը: Այստեղ էլ առաջանում է մեկ այլ հարց՝ իսկ արդյո՞ք նրանք հեռացվել են ոչ թե պատերազմի համար պատասխանատվության պատճառով, այլ իրական պատասխանատուներին «կոծկելու» և Գերագույն գլխավոր հրամանատարի հարցերին «չպատասխանելու»: