Նախագահի թեկնածու Արմեն Սարգսյանը հայտարարել է, թե Սերժ Սարգսյանի հետ իր առաջիկա հանդիպումը, որի ընթացքում նա կասի իր վերջնական որոշման մասին, չի լինելու զուտ «այո»-ի կամ «ոչ»-ի հանդիպում, այլ լինելու է աշխատանքային քննարկում: Հանրության ճնշող մեծամասնությունը թերևս համոզված է, որ այդ ամենը կրում է ձևական բնույթ, այլապես հազիվ թե Սերժ Սարգսյանն առաջարկեր թեկնածու, որը կարող է վերջին պահին հրաժարվել և դնել նրան փաստի առաջ: Ի դեպ, այդ տեսանկյունից հետաքրքիր է՝ տեսականորեն, Արմեն Սարգսյանի հրաժարվելու դեպքում Սերժ Սարգսյանն ունի՞ պահեստային տարբերակ, որ կարող է գործի դնել մինչև մարտի 2-ի նախագահի ընտրություն: Մյուս կողմից՝ ինչո՞ւ է Արմեն Սարգսյանը ձևացնում, թե իսկապես չկա որոշում, և ամեն ինչ կանխորոշված չէ: Նա փորձում է այդպիսով ցույց տալ, որ չի՞ պատրաստվում լինել ՀՀԿ գործիք կամ դիմակ, այլ իրապես ինքնուրույն սուբյեկտ կլինի իշխող համակարգում, որը կունենա իր կշիռը: Բայց չէ՞ որ դա պետք է ցույց տալ հետո, ոչ թե առաջ, այսինքն՝ նախագահի կարգավիճակում արդեն, գործողություններով, հռետորաբանությամբ, հանրությանն ուղղվող ազդակներով: Ընդ որում, Սարգսյանն ինքը նաև ազդարարել է, որ պատրաստվում է ավելի շատ լինել գաղափարներով առաջնորդող՝ «չմնալով» միայն նախագահական «լծակների» հույսին: Բայց արդյո՞ք Արմեն Սարգսյանը կունենա այդ կշիռը, եթե Սերժ Սարգսյանը մնա վարչապետ՝ նախագահի պաշտոնը թողնելուց հետո: Այդ դեպքում Արմեն Սարգսյանը կհայտնվի խիստ հետաքրքիր մի վիճակում: Նա կա՛մ պետք է խաղա Սերժ Սարգսյանի խաղն ու լինի նրա «դիմահարդարման» տարրերից մեկը, կա՛մ իր «առաջնորդելու» առաքելությամբ կամ ռազմավարությամբ պետք է գնա Սերժ Սարգսյանի խաղի դեմ: Իսկ վարչապետությունն ինքնին կնշանակի, որ Սարգսյանը խոշոր հաշվով չի պատրաստվում սկզբունքային փոփոխություն անել իշխանության ռազմավարության մեջ: Հետևաբար առանցքային հարցը դառնում է այն, թե արդյոք Արմեն Սարգսյանը Սերժ Սարգսյանի հետ առաջին հանդիպմանը շոշափե՞լ է նրա հետնախագահական կարգավիճակի հարցը, թե՞ պատրաստվում է շոշափել հիմա: Միևնույն ժամանակ, այդ ամենին զուգահեռ, կա նաև մեկ այլ խնդիր: Արմեն Սարգսյանը իր ապակուսակցական կամ վերկուսակցական արդիական իմիջով և միջազգային կապերով կարող է Սերժ Սարգսյանի համար կարևոր բալանսավորող խաղաքարտ լինել ՀՀԿ բովանդակությունն ու կառուցվածքը փոխելու, ՀՀԿ-ում ուժերի հարաբերակցությունը փոխելու և օլիգարխիկ թևերին որոշակիորեն երկրորդ պլան մղելու, նրանց կախվածությունից դուրս գալու համար: Արմեն Սարգսյանը համաձա՞յն է դրան: Որովհետև դա նաև պարունակում է ռիսկ, որ Սարգսյանը կլինի ընդամենը Սերժ Սարգսյանի զոհաբերվող ֆիգուրը, թեկուզ 7 տարի անց: Եվ այդ իմաստով էլ նրա նախագահության սկզբունքային հարցերից մեկը թերևս այն է, թե ինչ է պատրաստվում անել Հայաստանում Արմեն Սարգսյանը յոթ տարի անց: Նա մտադի՞ր է մնալ քաղաքականության մեջ, թե՞ ոչ: Ի վերջո, ակնհայտ է մի բան, որ Հայաստանի խնդիրները չափազանց խորն են յոթ տարում բեկումնային փոփոխությունների համար, և ըստ այդմ էլ կարևոր է՝ ինչ պլաններ ունի Արմեն Սարգսյանը յոթ տարի անց: