Հայաստանի խորհրդարանն այսօր առաջին ընթերցմամբ փոփոխություններ է կատարել «Երևան քաղաքում տեղական ինքնակառավարման մասին» օրենքում, մասնավորապես` օրենքի 12-րդ հոդվածից ջնջվել է խմբակցություն բառը՝ զրկելով Երևանի ավագանու որևէ խմբակցության տեղական հանրաքվե նախաձեռնելու իրավունքից: Այսուհետ Երևանում հանրաքվե նախաձեռնելու իրավունք ունեն միայն քաղաքապետը և ավագանու անդամների ընդհանուր թվի 1/3-ը (65 անդամներից 23-ը): Եթե տեղի ունեցածը տեսական հարթությունից տեղափոխենք գործնական դաշտ, ապա ստացվում է, որ Երևանի այսօրվա ավագանու ընդդիմադիր խմբակցությունները զրկվում են տեղական հանրաքվե նախաձեռնելու իրավունքից, որովհետև, եթե նույնիսկ տեսականորեն ընդունենք, որ «Ելքն» ու «Երկիր ծիրանին» կարող են համագործակցել, նրանց ավագանիների ընդհանուր թիվը դառնում է 19-ը` չորսով պակաս այն թվից, որը կարող է հանրաքվե նախաձեռնել: Գործնականում ստացվում է, որ մայրաքաղաքում, ըստ նոր օրենքի, հանրաքվե կարող է նախաձեռնել միայն Տարոն Մարգարյանը: Հայաստանի իշխանությունների այս նախաձեռնությունը հատկապես ցինիկ է հնչում ավանակոչումների վերաբերյալ «Ելքի» նախաձեռնության ֆոնին, երբ ՀՀԿ-ն ընդդիմությանը ցույց էր տալիս հանրաքվեի ճանապարհը: Մյուս կողմից` միամտություն կլինի նոր օրենքի ընդունումը պայմանավորել միայն «Ելքի» նախաձեռնությամբ, մանավանդ` տեղական մի հանրաքվե ուղղորդելն իշխանության համար բացարձակապես խնդիր չէ: Նոր օրենքով փորձ է արվում լուծել Երևանում ավելի հնազանդ ավագանի ունենալու հարցը երկարաժամկետ կտրվածքով և դա բխում է կոռուպցիոն համակարգի տրամաբանությունից: Ինչքան թույլ լինի ավագանին` այնքան քիչ կլինեն վերահսկողության և կոռուպցիոն բացահայտումների դեպքերը: Եթե նույնիսկ դրանք լինեն, ընդդիմությանը մնում է արձանագրողի գործառույթը, որովհետև ավագանիում չունի մեծամասնություն, իսկ հանրաքվեի ինստիտուտին դիմել այլևս չի կարող: Մարզերում ՏԻՄ-երի, փոքր քաղաքների ու գյուղերի իշվանիկների հարցերը վաղուց է լուծված: Դրա համար` նույնիսկ օրենքներ փոխելու անհրաժեշտություն չկա, որովհետև գյուղապետը վաղուց գիտի, որ ինքն ոչ թե արդյունավետ կառավարելու, այլ ՀՀԿ-ի համար «տոկոս խփելու» ֆունկցիա ունի, կարճ ասած` ինչքան շատ տոկոս «խփի», այնքան բաժին կունենա կոռուպցիոն համակարգի տեղական քվոտաներից: Թող տարօրինակ չթվա, բայց տեղական իշխանության նվաստացմանն են ուղղված նաև Կարե Կարապետյանի մարզային ամենշաբաթյա այցերը, որոնց ընթացքում ոչ մի մարզպետ նույնիսկ ձևական դիտողություն չի ստանում, փոխարենը` վարչապետի «թուքն ու մուրը» բաժին է հասնում համայնքապետերին ու, որպես կանոն` նրանցից առավել ինքնուրույններին: Այն, ինչ այսօր խորհրդարանն արել է` տեղական ինքնակառավարման դեմ իշխանության հայտարարած պատերազմի մի շղթան է: Մարզերում հարցը լուծում են մենթալիտետի, ավելի քաղաքականացված Երևանում` օրենքի ուժով: