«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը: -Պարոն Հովհաննիսյան, «Օհանյան-Րաֆֆի-Օսկանյան» դաշինքը վերլուծե՞լ է՝ ինչու խորհրդարանական ընտրություններին այդքան քիչ տոկոս ստացավ, այսօր կա՞ ՕՐՕ դաշինք ամբողջականության մեջ, թե՞ ոչ: -Դաշինքը հիմնականում նախընտրական է, ընտրությունները կամ չընտրությունները ավարտվել են: Կարծում եմ, որ հիմա արդեն պետք է գնա ժողովրդական ընդդիմադիր զանգվածի, իմ կարծիքով՝ Հայաստանի ժողովրդի մեծամասնությունը ներկայացնող հատվածի նորարար «restart»՝ վերբեռնում, որն իր մեջ պետք է ներառի թե՛ խորհրդարանում հայտնված, թե՛ խորհրդարանից դուրս գտնվող ընդդիմադիրներին: Այս ընտրություններն, այո՛, մենք վերլուծել ենք, դրանք ընտրություններ չէին, մենք գիտենք, որ մեր դաշինքը թիրախավորված էր այս իշխանության կողմից: Ոչ թե Սեյրան Օհանյանն էր «աբիժնիկ», այլ Սերժ Սարգսյանն էր «աբիժնիկ» Սեյրան Օհանյանից: Մեզ մոտ ընտրությունները հայաստանյան ձևով անցան, և չէր բացառվում, որ «ժառանգությունը» կամ ես որտեղ էլ հայտնված լինեինք, «Ելք»- ում կամ այլ դաշինքում, այդ ցուցակը չէր անցնելու. մեր երկիրն է, գիտենք մեր երկիրը 20 տարի անընդմեջ: -Կարծում եք՝ խնդիրը «Ժառանգությա՞ն» մեջ էր: -Կարծում եմ՝ նաև «Ժառանգության» մեջ էր. այս իշխանությունը թիրախավորել էր այն ուժին, որն իր համար համակարգային սպառնալիք կարող էր դառնալ, դա երևաց նախընտրական շրջանում... Ամեն ընտրություն կամ չընտրություն ինքնատիպ է, մեր հունիսյան համագումարում մեր հասարակությանը կառաջարկենք նորարար այլընտրանքներ: -Առաջարկվում է ազգային դիմադրության շարժում սկսել, կմիանա՞ք այդ շարժմանը, և դա որքանո՞վ կենսունակ կլինի: -Դա հայտնություն չէ որևէ մեկի համար, որ անկախ նրանից՝ ինչպես ես դիտարկում ընտրությունները՝ որպես հերթական ընտրություններ, թե չընտրություններ, դա արդեն անցյալ է, և նախընտրական դաշինքը որ ուզում էր ազատ, արդար ընտրության միջոցով հայտնվել իշխանության մեջ, այդ փուլն անցել է, սակայն դա չի նշանակում, որ այդ դաշինքի կամ այլ դաշինքների մաս կազմող ուժերը չեն համագործակցելու՝ թե խորհրդարանում հայտնված, թե արտախորհրդարանական: Առաջիկա ամիսները ցույց կտան, թե որքանով կկայանա համագործակցությունը: Ես հանդիպել եմ իմ գործընկերների՝ գեներալ Օհանյանի, պարոն Օսկանյանի հետ, եղել է վերլուծություն, քննարկումներ, ընտրությունները եղել են կեղծված, մեր դաշինքը եղել է թիրախավորված, բայց հերթական դե ֆակտո իրավիճակի մեջ ենք միասին և կոնսուլտացիաների մեջ ենք ՝ թե դաշինքի մեջ մտնող ուժերի ղեկավարների և թե այլ ուժերի հետ համագործակցության շուրջ: Դիմադրության ճակատ կկոչվի, դաշինք, թե ինչ, այդպիսի անվանումեր եղել են 20-25 տարի շարունակ, ես շեշտը դնում եմ նաև խորհրդարանում հայտնված ուժերի վրա: -Պարոն Հովհաննիսյան, նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում Սամվել Բաբայանին համարելով քաղբանտարկյալ՝ Դուք հայտարարում էիք, որ դուրս կգաք պայքարի, հիմա այդ պայքարը չկա, ինչո՞ւ, դադարել եք պայքարել նրա ազատության համար, թե՞ կտեսնենք նաև գործնական քայլեր: -Դաշինքի ներկայացուցիչները կապի մեջ են գեներալ Բաբայանի փաստաբանի հետ, հետևում են խնդրին: Կարծում եմ, որ քանի դեռ իշխանությունները կամ պատկան մարմինները չեն ներկայացրել փաստեր, պետք է անմեղության կանխավարկածը գործի և որ ինքը, փաստորեն, թյուրիմացությամբ, սխալ տեղեկատվությամբ կամ մատնությամբ կալանավորված է. պարզ է, որ դրա հիմքը քաղաքական է և դա ուղղված էր մեր դաշինքի դեմ: Իսկ թե ինչ է նշանակում դուրս գալ պայքարի, դա հարաբերական խնդիր է...  Հաղթանակն այդքան էլ հաղթանակ չէ, եթե ընտրությունների արդյունքը չլինի այնպիսին, որը ժողովուրդն է ապահովել իր արդար ընտրությամբ, իսկ դա ենթադրում է, որ մարդու իրավունքները պետք է պաշտպանվեն, քաղբանտարկյալները պետք է ազատ արձակվեն: Այն ճառերը, որոնք այսօր արտասանվում են ԱԺ-ում և այն ինչ ներկայացվում է, այնքան էլ չեն համապատասխանում իրականությանը, որը մեր անկախության հռչակումից քառորդ դար անց մնում է ողբալի վիճակում և որն իր արտահայտությունն է գտնում արտաքին քաղաքական բացթողումներում: -Պարոն Հովհաննիսյան, քիչ չէին խորհրդարանից դուրս մնացած ուժերը, նրանց հետ համագործակցություն պատկերացնո՞ւմ եք, օրինակ, ՀԱԿ-ի, որը չի բացառում փողոցային պայքարը, «Հայկական վերածնունդ»‑ի հետ տեսնո՞ւմ եք ճանապարհ այս փուլում: -Այո: Վարչությունը չի քննարկել այդ հարցը, սա պաշտոնական կուսակցական մոտեցում չէ: Մենք միշտ, անգամ երբ տևականորեն մերժվել ենք, դիմել ենք համագործակցության համար և դա վերաբերում է ՀԱԿ-ին, ՀԺԿ-ին, արտախորհրդարանական ընդդիմադիր այլ ուժերի, ինչպես նաև խորհրդարանում ներկայացված անհատների և կուսակցությունների: Միակ խնդրանքն այն է, որ ամեն մեկն այս փորձերից, իրականության ապտակից հետո հավատան, որ ժողովուրդն ուզում է համալիր այլընտրանք այս իշխանության: Կարծում եմ՝ կուսակցությունները պետք է գնան խոշորացման, և մենք համագործակցությունը ողջունում ենք: -Ինչո՞ւ հետընտրական զարգացումներ չեղան, այն դեպքում, երբ այսքան ուժեր դուրս մնացին խորհրդարանից և շատերը դժգոհ էին: -Չեմ կարող ասել՝ ինչու, բայց հասարակությունը պատրաստ չէր հետընտրական զարգացումներին, գուցե նաև այն պատճառով, որ նախորդ գործերը չեն պսակվել հաջողությամբ, եթե հաջողությունն այն է, որ պետք է գրավի Բաղրամյան 26-ը: Բայց կարող եմ ասել, որ հետընտրական շրջանը ենթադրում է ոչ թե կայծակնային գրոհ ինչ-որ մի չար թիրախի վրա, այլ տևական, գիշեր ու ցերեկ ամիսների պայքար, ժողովուրդն ինքը պետք է պատվիրակի այդ պայքարը: Մենք չենք խոսում հրապարակային պայքարից, բայց այն պետք է լինի տրամաբանական: Այն, ինչ ուզում է ժողովուրդը, դա պետք է ձևակերպել նոր բանաձևերով, նոր ձևաչափերով: Եթե եղել է հիասթափություն, դեպրեսիա, երկիրը լքելու ցանկություն, պետք է հաղթահարենք, որովհետև կյանքը շարունակվում է, ունենք երկիր, ունենք նոր սերունդ, և պետք է շարունակենք պայքարը: -Իսկ խորհրդարանական ընդդիմադիր ուժերից սպասումներ ունե՞ք: -Ունենք, իհարկե, եթե դառնա նաև մեր գործընկերը, լինի հայ ժողովրդի ընդդիմադիր հայացք կրող մեծամասնության խոսափողը, եթե լինի համեստ և ոչ մեծամիտ, և հասկանա, որ ինքը խորհրդարանում է նաև նախորդների շնորհիվ և այնտեղ ներկայացնում է նաև մեզ ԱԺ-ում, կարծում եմ՝ համագործակցությունը կստացվի, իսկ եթե լինի մեծամտություն, ուրեմն 5 տարի հետո կփոխվեն ընդդիմությունները, բայց մեր նավը տեղից չի շարժվի: -«Ծառուկյան» դաշինքն ընդդիմությո՞ւն է: -«Ծառուկյան» դաշինքը դեռ դա պիտի ցույց տա, ինքն իշխանություն չէ հաստատ: Համագործակցության համար աշխատանք է պետք, մենք ակնկալում ենք, որ նաև իրենք այդ աշխատանքը կտանեն: Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում: